dinsdag 15 oktober 2013

BYTS Bosch Yong Talent Show Editie 2013 (nog tot 27 Oktober)

BYTS Revisited

De eerste editie van BYTS (2010) was niet alleen op een andere locatie, maar had ook een andere insteek. Nu we toe zijn aan de vierde editie is deze Jong Talent Show toch wel sterk van karakter gewijzigd. De tentoonstelling vindt nu plaats in het inmiddels tot stand gekomen nieuwe SMS, het Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch dat nu samen met het Noord-Brabants Museum in het centrum het nieuwe museumkwartier vormt.




Nog wel worden door  de zogenoemde "Bosch-scouts" in de Bosch-steden jonge talentvolle kunstenaars geselecteerd. Maar dit jaar er is voor een veel musealere benadering gekozen in de presentatie van deze kunstenaars. Aansluitend is er een samenwerking met de galeries in de omgeving tot stand gebracht waar kunstenaars uit eerdere edities en soort van vervolg tentoonstelling krijgen tijdens BYTS.

Wie al eens eerder in het nieuwe SMS in 's-Hertogenbosch geweest is, kent het gebouw en de beperking van de museumzalen. De BYTS expositie biedt en mix aan divers uitgevoerd werk door de 15 geselecteerde kunstenaar. Daarmee is het woekeren met de ruimte waarbinnen elke kunstenaar zijn werk kan tonen. Los van deze tentoonstellingtechnische zaken is er genoeg te zien en te ontdekken in het geboden aanbod.

Om op deze blog niet het op het hier bovengenoemde probleem te blijven hangen, heb ik twee kunstenaars uitgekozen om werk van te laten zien. Twee schilders om de gewenste overzichtelijkheid te behouden, waarmee direct de duidelijk wordt hoe uiteenlopend het getoonde werk is.

 
Inge Aanstoot (Rotterdam, 1994),  maakt bijna wandvullend grote schilderijen met acryl op doek. Ze zegt zelf over haar onderwerpen dat ze 1. gefacineerd is door de associatieve kracht van beelden en de menselijke eigenschap om beelden, ideeën en verhalen associatief aan een te rijgen. 2 Het idee dat mensen een onbeantwoorde vraag niet kunnen laten voor wat het is en 3 De angst voor leegte "Horror vacui".

 
Inge Aanstoot geeft hieraan een figuratieve uitbeelding, waarbij de ruimtelijkheid van de uitbeelding in haar werk op een soms wat onwerkelijke manier totstand lijkt te komen. Objecten staan deels voor en achter elkaar, maar soms ook lijken ze door het beeldvlak te zweven. Er is van alles te zien waarbij bijzondere combinaties van figuren, mensen, dieren objecten in deze opeenstappelingen niet worden geschuwd. Zo ontstaat in het schilderij One self portraits (2013) een verdriedubbeling van naar het lijkt de zelfde figuur. Beoordeeld naar de titel Inge zelf. In een ander schilderij Mixed Signals, naar wat in eerste beschouwing de uitbeelding is van een picnick in het bos, zien we een groot aantal uilen afgebeeld. Dit is de wijze waarop de vervreemding in het werk van Aanstoot binnen sluipt en de beschouwer onderdompelt in een figuratie die allerlei vragen oproept en daardoor blijft haken.


De andere kunstenaar is Alex Ball (Northampton, UK 1985) Hij staat in zijn wijze van uitbeelden bijna diametraal tegenover de hierboven besproken werkwijze. Alex zijn getoonde werk bestaat uit klein formaat schilderijen en werkt met olieverf op doek.

Eigenlijk is er in het bescheiden beeldvlak altijd spraken van de uitbeelding van 1 object of figuur, zwevend in een verder leeg gelaten beeldvlak. Soms is de ruimte afgebakend met een zekere horizon-scheidslijn en soms is er een slagschaduw aangegeven, die een zekere ruimtelijkheid of plasticiteit van het uitgebeelde object geeft. Maar dan begint het eigenlijk pas, want ondanks het kleine beeldformaat, het blijft raden naar het formaat van het afgebeelde of de uit zijn omgeving geïsoleerd geraakte figuur.


Het afgebeelde oogt waarheidsgetrouw alsof het naar de waarneming is geschilderd, maar vormen dan beslist de uitbeelding van het noodlottig slachtoffer na een vreemd ongeluk. De menselijke figuur lijkt ernstig verminkt, de helft van het lichaam is getransformeerd in een vreemde kluwe, of is bedekt geraakt met een vreemde massa.

 
De verfbehandeling is zeer verfijnd en zo ontstaan kleine op het eerste gezicht huiselijke schilderijen waarvan ik kan begrijpen, dat je als beschouwer er best een klein beetje hebberig van wordt. Een merkwaardige mix van onwerkelijke situaties, uitgebeeld in een verfijnde schilderstijl.
 
Nu, naast deze schilders is er nog werk van 13 andere kunstenaar op die eerste verdiepingszaal van het SMS te zien. Nog tot 27 oktober 2013. Best veel zo bij elkaar: objecten, videokunst, installaties, eigenlijk wel van alles wat. Het één oogt wat traditioneler van aanpak. Het andere wat experimenteler en soms een werk met een humoristische kwinkslag.



Geen opmerkingen: