Wat Heet Mooi?

Aangezet door wat ik hier eerder geschreven heb over de kwestie mooi of lelijk, werd ik onlangs getriggerd door de reclame van het Natuurmuseum Brabant in Tilburg.
Daar is de tentoonstelling te zien: “Wat heet mooi?” die daar nog te zien is tot 13 september 2009. Tijd genoeg zou je zeggen, maar toevallig had ik de kans om daar deze week even naar binnen te lopen.

Het idee om vanuit dit museum een bijdrage te willen leveren aan deze discussie vind ik aller aardigst. Immers het adagium 'Artis magister natura est': de natuur is de leermeesteres van de kunst, waart hier rond.

"WAT HEET MOOI?"

De tentoonstelling wil aanzetten tot nadenken over de relatie tussen natuur, kunst en evolutie. Acht kunstenaars en flink wat bizarre dieren helpen daarbij. De museumdirecteur Frans Ellenbroek leidt je in video commentaren 'persoonlijk' rond door “WAT HEET MOOI?”.

De vraag wordt opgeroepen: “Is kunst wel ergens goed voor?”Met de evolutie van menselijk kunstgedrag als rode draad kom je langs de thema's van de tentoonstelling. Is kunst gewoon pronkzucht? Kunnen dieren elkaar ook mooi vinden? Hoe kijkt een kunstenaar? Moet kunst vernieuwend zijn? Is kunst misschien een bron van troost of ontspanning, een goed middel tegen tobben en piekeren? Kunst van nu Van acht verschillende kunstenaars is werk tentoongesteld (Koen Delaere, Guido Geelen, Danielle van Broekhoven, Haitske Teunissen, Dorien Plaat, Nan Groot Antink, Sjef Voets en Emily Hermans). Verder zijn interviews met hen te zien, over de thema's in de tentoonstelling, gemaakt door leerlingen van het St.-Odulphuslyceum uit Tilburg.

Gaande weg wordt je bijgespijkerd over een aantal aspecten, die ingaan op menselijke eigenschappen en specifiek menselijke mogelijkheden (door ons grote brein) en onze zintuiglijkheid, onze taal, onze speelsheid. Zo wordt vlotjes een bijdrage geleverd aan de grondslag die ons laat differentiëren tussen mooi of niet mooi.
Leuk uitgangspunt en ook met ‘zorg’ omgezet naar een tentoonstelling in vier delen (kamers), die nadat je de introductie heb ontvangen, je even naar kunst mag kijken, die in het tweede deel van die kamers achter een wandje hangt (Kunst niet aanraken!).

Goed, het is een beetje een troosteloze opstelling, krapjes, grijs en tja, alles moest er in. Ook de formule van de zichzelf verklarende tentoonstelling met ‘auto-uitleg’ roept jeukaanvallen bij mij op, maar het onderwerp is prikkelend en de kleine interviews met die acht kunstenaars op hun ateliers, uitgevoerd door middelbare scholieren zijn zo ontwapenend. Bijvoorbeeld Guido Geelen, Emily Hermans, Danielle van Broekhoven of Nan Groot Antink. Super educatief maar gewoon wel even doen!

Gelukkig moedigt Frans Ellenbroek zijn bezoekers aan, om vervolgens ook nog even de gang naar het De Pontmuseum te maken, waar de kunst natuurlijk echt tot haar recht komt op de manier zoals het daar gepresenteerd wordt. En als je beide musea bezoekt zie ook prachtig het verschil in de museale benadering van elk van deze twee musea. Hoe onderwerpen en collectie aan het publiek, wat voor elk museum ogenschijnlijk een totaal andere doelgroep moet zijn, wordt gepresenteerd. Een wereld van verschil op 10 minuten loop afstand

(fotobijschriften: foto 1 voorgevel Natuurmuseum Brabant te Tilburg, foto 2. Werk van Koen Delaere z.t. 2007)